Ok laat ik ook tussen de scans eens een update geven. Want eigenlijk is er best weer wat te melden.

Bezoekje aan het ministerie

Donderdag ben ik met Sylvia naar het ministerie van Social Zaken en Werkgelegenheid geweest. Over het volgende:

Toen ik begon met ondernemen wist ik van de risico’s. Je gooit de zekerheid van een maandelijks inkomen weg en dat vond ik juist spannend. Voor een baas werken geeft mij niet die uitdaging. En je krijgt als het toch niet mocht lukken geen WW uitkering. Maar ach, werken kan altijd dus dat probleem zag ik ook niet zo.

Maar geen enkele ondernemer houdt rekening met bijvoorbeeld Corona of ongeneeslijk ziek worden. Voor dit laatste is er geen enkel vangnet.

Ik hoor je denken: ‘Daar kun je je toch voor verzekeren?’ Klopt. Dat heb ik gedaan een jaar nadat we begonnen. Maar nadat ik de eerste keer ziek werd, kon ik die verzekering niet meer verhogen dus een uitkering is gebaseerd op mijn inkomen op mijn eerste jaren als ondernemer.

Dat betekent dus voor zolang ik leef en ik geen geld meer krijg van KIK (omdat ik uitgekocht word), ik zo’n 30% van mijn huidige inkomen krijg vanuit een verzekering waar ik zelf voor heb betaald. En dat tegenover een uitkering van 70% die iemand levenslang in loondienst krijgt van de overheid.

Dat is niet eerlijk. Maak je om mij niet druk, KIK loopt goed en ik kom er wel. Maar naar het Ministerie ging ik niet voor mezelf. Maar wel voor die ZZP’er die geen bedrijf te verkopen heeft. Voor rechtvaardigheid.

Gelukkig staat dit onderwerp hoog op de agenda in Den Haag, dus wie weet helpt mijn verhaal hieraan mee.

Vegan eten

Ok waar ik in mijn vorige blog nog zo positief was over het vegan eten, heb ik al een tijd het idee dat het niet werkt. En na 3 maanden, laat ik dit langzaam weer los. Ik heb best vaak pijn en ben soms echt heel moe. Waar ik donderdag bijvoorbeeld een goede dag had, heb ik vrijdag en zaterdag weer veel geslapen.

Stapje terug

Ik moet het dus rustiger aandoen, maar dat zit niet in mijn aard. Ik blijf altijd doorgaan. Een burn on noemt mijn therapeut in het Erasmus dat. Hier staat een interessant artikel daarover, mocht je je daarin herkennen. Dat gaat over doorgaan, af en toe vallen, maar direct weer opstaan. Die burn-out komt maar niet en ondertussen maak je jezelf langzaam kapot.

Dus ik doe het rustiger aan. Of nou ja ik probeer het. Heb zelfs al een boek gelezen! En daar komt ruimte voor een hobby. Misschien toch een schildercursus? Iets wat ontspanning geeft.

Een boek schrijven?

Ik roep al best wel even dat ik misschien wel een boek wil schrijven, maar hoe? Waar moet ik beginnen?

En toen kreeg ik van Sylvia een workshop ‘Een 9 voor schrijven’ gegeven door Kluun. Daar ga ik binnenkort heen en wie weet begin ik er dan eens aan. Zin in!

Vakantie

En waar ik volgens mij elk blog afsluit met iets leuks in het vooruitzicht doe ik dat nu ook. We gaan met ons gezin vaak een dagje of weekendje weg en nu komt daar de meivakantie aan. Gewoon leuke dingen doen met elkaar, dat wil ik graag.

Het wordt de laatste keer met de caravan. Toch een beetje een afscheid waar ik het moeilijk mee heb. Ver weg op vakantie voor drie weken met de caravan zit er voor mij niet meer in, dus verkopen we na zo’n 10 jaar onze caravan.

En na de meivakantie is ook de zomervakantie in Nederland alweer geboekt!